hé zhōng běn liú tí zhào shí shī
和中本留题照石诗
gù rén bié lái zhī jǐ nián, guài wǒ xiāng féng xū bìn bái.
故人别来知几年，怪我相逢须鬓白。
kàn jìng gōng míng bù yòng pín, cāng tái biàn jiào liú xíng jī.
看镜功名不用频，苍苔遍教留行迹。
zǎo zhī yǔ dìng fā tiān guāng, wèi wén zhōng rì jiè rú shí.
蚤知宇定发天光，未闻终日介如石。
cǐ lǐ zhāo rán hé zú yí, lái shī bìng qiǎn juān yá bì.
此理昭然何足疑，来诗并遣镌崖壁。
“苍苔遍教留行迹”出自宋代虞俦的《和中本留题照石诗》，诗句共7个字，诗句拼音为：cāng tái biàn jiào liú xíng jī，诗句平仄：平平仄仄平平平。
