gāo qí pèi zhǐ tou huà hǔ
高其佩指头画虎
tiě lǐng lǎo rén yán lǐ liú, huà bù yòng bǐ yòng zhǐ tou,
铁岭老人阎李流,画不用笔用指头,
zòng héng huī sǎ ráo qí qù, wǎn nián shǒu fǎ mí jǐng qiú.
纵横挥洒饶奇趣,晚年手法弥警遒。
wèi wú rǎn zhǐ huà cāng hǔ, qì héng yōu hè hán sōu sōu,
为吾染指画苍虎,气横幽壑寒飕飕,
luò mò yī shǐ yā què bì, zhuó sè yù bà chái láng chóu.
落墨伊始鸦雀避,着色欲罢豺狼愁。
nù shì cāng yīng lì quán zhǎo, jiǒng rán pī lì níng shuāng móu,
怒似苍鹰厉拳爪,炯然霹雳凝双眸,
wàn lǐ píng chuān wàng wú jí, sān zhū gǔ bǎi ná lóng qiú.
万里平川望无极,三株古柏拏龙虬。
lǎo rén yuè shì rú yún fú, dú yú huà fǎ wèi kěn xiū,
老人阅世如云浮,独于画法未肯休,
cǐ tú zèng wǒ shí shǒu jī, bǐ huì hái shū dì èr chóu.
此图赠我实手迹,笔绘还输第二筹。
gāo táng zhòu jìng fēng shēng bì, què yì xíng wéi sài běi qiū.
高堂昼静风生壁,却忆行围塞北秋。
“为吾染指画苍虎”出自清代乾隆的《高其佩指头画虎》,诗句共7个字,诗句拼音为:wèi wú rǎn zhǐ huà cāng hǔ,诗句平仄:仄平仄仄仄平仄。