niàn nú jiāo
念奴娇
wǒ lái fú yù, shì píng líng cāng hǎi, niè jīn áo bèi.
我来浮玉,似凭陵沧海,蹑金鳌背。
yòu ruò qí jīng yóu hàn màn, fēi rù bā huāng zhī wài.
又若骑鲸游汗漫,飞入八荒之外。
zhōng gǔ chuán shēng, lóu tái dào yǐng, bù lèi rén jiān shì.
钟鼓传声,楼台倒影,不类人间世。
pái huái yín tiào, hèn wú táo xiè chóu duì.
徘徊吟眺,恨无陶谢酬对。
jīn gǔ cháo luò cháo shēng, wèn yīng xióng duō shǎo, yǔ jiāng jù shì.
今古潮落潮生,问英雄多少,与江俱逝。
zhí yù chéng fēng guī làng yuàn, yí shì sān shēng xí qì.
直欲乘风归阆苑,疑是三生习气。
wèi biàn yú suō, xiān méng ōu lù, nài bo lín wú dì.
未辨鱼蓑,先盟鸥鹭,奈卜邻无地。
cóng jīn qīng yè, mèng hún yīng rào kōng cuì.
从今清夜,梦魂应绕空翠。
“钟鼓传声”出自宋代吴琚的《念奴娇》,诗句共4个字,诗句拼音为:zhōng gǔ chuán shēng,诗句平仄:平仄平平。